Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (ChZSK) stanowi jedną z najczęstszych chorób układu kostno-stawowego. Jest przewlekłym schorzeniem o wieloczynnikowej etiologii, będącym następstwem zaburzenia równowagi pomiędzy procesami regeneracji.

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (ChZSK) stanowi jedną z Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (ChZSK) stanowi jedną z najczęstszych chorób układu kostno-stawowego. Jest przewlekłym schorzeniem o wieloczynnikowej etiologii, będącym następstwem zaburzenia równowagi pomiędzy procesami regeneracji oraz degradacji chrząstki stawowej i warstwy podchrzęstnej kości tworzących staw. Fizykoterapia Bardzo istotną rolę w leczeniu zachowawczym ChZSK odgrywa postępowanie fizjoterapeutyczne, obejmujące fizykoterapię oraz leczenie ruchem, czyli kinezyterapię. Zajęcia z gimnastyki leczniczej wymagają ścisłego powiązania z zabiegami fizykalnymi, gdyż mają one charakter przygotowujący i ułatwiający prowadzenie ćwiczeń. Takie kompleksowe leczenie ma na celu przywrócenie choremu sprawności lub opóźnienie jej utraty. Do szczegółowych celów kompleksowego leczenia fizjoterapeutycznego należą:
zmniejszenie dolegliwości bólowych;
powstrzymanie lub ustabilizowanie postępu zmian zwyrodnieniowych chrząstki;
utrzymanie siły i elastyczności mięśni, zapobieganie ich zanikom;
przeciwdziałanie przykurczom tkanek miękkich stawu;
redukcja ograniczeń ruchomości;
ograniczenie stanu zapalnego;
zmiana lepkości płynu stawowego.
Konsekwencją takiego ujęcia leczenia jest opóźnienie rozwoju zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających. Do głównych i najbardziej dostępnych fizykalnych metod przeciwdziałania bólowi somatycznemu należą: elektroterapia, termoterapia, laseroterapia i magnetoterapia. Elektroterapia wykorzystuje w celach leczniczych energię elektryczną. Zabiegi wykonuje się przy użyciu prądu stałego i zmiennego o różnej częstotliwości. Każdy prąd w granicach tolerancji czuciowej ma działanie przeciwbólowe. Można je potęgować przez zmianę jego natężenia i przebiegu. Obecnie w elektroterapii stosuje się: - stały prąd galwaniczny; - prądy diadynamiczne; - prądy interferencyjne; - TENS (przezskórna elektro-neuro-stymulacja); - prądy Träberta; - elektroakupunkturę.
Terapię prądem stałym łączy się dodatkowo z przezskórnym podawaniem środków farmakologicznych o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym (zabieg jonoforezy). Kolejną formą terapii fizykalnej ChZSK jest termoterapia, czyli oddziaływanie na zajęty staw energią cieplną w celach leczniczych. Obejmuje ona zarówno nagrzewanie jak i oziębianie tkanek.Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (ChZSK) stanowi jedną z Najczęściej stosowanymi typami zabiegów w termoterapii są:
zaliczane do nagrzewania tkanek ustroju: promieniowanie podczerwone, diatermia krótko- i mikrofalowa, okłady parafinowe i z fango, kąpiele i okłady borowinowe, gorące kąpiele;
zaliczane do oziębiania tkanek: okłady workami z lodem, kriożelem lub z wykorzystaniem ciekłego azotu czy dwutlenku węgla (krioterapia miejscowa).

Kolejną formą oddziaływania fizykalnego w GA jest laseroterapia, czyli oddziaływanie na staw promieniowaniem laserowym. Efektem tego jest zmniejszenie dolegliwości bólowych (obniżenie przewodnictwa we włóknach czuciowych, zmiana przewodnictwa w synapsach nerwowych, pobudzenie produkcji endorfin), zmniejszenie obrzęku (wzrost poziomu serotoniny uwalnianej z płytek krwi - obkurczenie naczyń i poprawa mikrokrążenia), działanie przeciwzapalne (zwiększenie odpływu limfy z miejsc objętych procesem zapalnym).
Tomasz Chomiuk