„Astronautów i dzieci poruszające się na wózkach łączy jedno: Pracują tylko ramionami”, - wyjaśnia prof. Eckhard Schonau z kliniki w Kolonii
Podczas przebywania w stanie nieważkości kosmonauci nie używają mięśni poniżej pasa. Skutki dla nich i dla pacjentów poruszających się na wózku są podobne: mięśnie zanikają i pojawia się stan osteopenii.
„Bez zastosowania środków zapobiegawczych astronauci nie będą w stanie po przylocie na Marsa wypełnić swoich zadań” mówi profesor Dieter Felsenberg, kierownik Centrum Anatomii w Charitè w Berlinie. Na polecenie NASA i ESA opracowywał on z innymi naukowcami metodę, aby zapobiec zanikowi tkanki mięśniowej i kostnej podczas pobytu w kosmosie.
„Próbowaliśmy symulować stan nieważkości przez nie podnoszenie pacjenta z łóżka", relacjonuje Felsenberger. Badacz zalecił 20 młodym, zdrowym mężczyznom leżenie w łóżku przez osiem tygodni. Dziesięciu spośród nich poddawanych było codziennie specjalnym ćwiczeniom na urządzeniu wibrotreningowym Galileo Space. Urządzenie to ma zastąpić astronautom oporowe trenowanie siły, którego w stanie nieważkości nie da się przeprowadzać.
Osobom badanym przez Felsenbergera na „Galileo-Space” podczas wykonywania zadań siła włókien mięśniowych typu IIa wzrosła o 75 procent. Włókna typu IIa są odpowiedzialne za wygenerowanie dynamicznej mocy mięśnia oraz stymulację utrzymania i odbudowy tkanki kostnej. Osoby poddane eksperymentowi, które nie uczestniczyły w treningu straciły w tym czasie 25 procent tkanki mięśniowej.
Na podstawie otrzymanych rezultatów lekarze uniwersyteckiej kliniki w Kolonii stworzyli projekt „Stańmy na nogi”. Dostosowali oni trening na Galileo do potrzeb dzieci, które nie mogą stać, poprzez przymocowanie urządzenia do stołu pionizującego. Dzięki temu trening może być rozpoczęty przy minimalnym obciążeniu. Lekarze stopniowo zmniejszają kąt nachylenia stołu wraz ze wzrastaniem siły pacjentów, aż do możliwości samodzielnego stania. Podczas zaledwie kilku minut wibracji zostaje pobudzone wiele włókien mięśniowych. To je rozbudowuje i utrzymuje masę kostną. Jest to korzystne dla osób, które cierpią na wrodzoną łamliwość kości , uszkodzenie kanału rdzenia kręgowego, miastenię , przebywały długi czas unieruchomione.
Dzięki urządzeniu Galileo można w zaledwie cztery minuty pobudzić tak wiele mięśni (wykonać pracę mięśniową) jak podczas biegu na 10 000 metrów . Trening prowadzony jest równolegle z fizjoterapią a także szkoleniem dla pacjentów i ich bliskich. Po dwutygodniowym pobycie w klinice pacjenci mogą wypożyczyć urządzenie do domu na sześć miesięcy.
Jak dotąd w Klinice w Kolonii metodą leczono już ponad dwadzieścioro dzieci– z powodzeniem.
Dziewięcioletni Jan , który cierpi on na wrodzona łamliwość kości, trenuje od pięciu miesięcy na urządzeniu Galileo. Zamiast pokonywać, jak dotąd, jedynie siedem metrów może on pokonać już prawie 30 metrów z pomocą chodzika. „Dla osób postronnych może to nie być nic ważnego” mówi jego ojciec Udo Reiser „Ale dla Jana to znaczy, że teraz może poruszać się samodzielnie po domu.”
Jan może nie tylko zwiększać swoją ruchomość/zakres swoich ruchów, może teraz także zejść samodzielnie ze swojego wózka inwalidzkiego.
16-letnia Karla, która cierpi na rozszczep kręgosłupa, do niedawna mogła poruszać się samodzielnie bez wózka inwalidzkiego tylko jeśli nosiła niewygodne ortezy ortopedyczne na udach.
„Teraz potrzebuję tylko ortez na podudzia. To jest wspaniałe.” - mówiła podczas przedstawiania projektu w Kolonii. W zeszłym roku lekarze planowali jej operację z powodu zmian w stawie kolanowym. ”Na szczęście nie jest to już potrzebne”, mówiła jej matka Zuhal Kolcak.
Dziesięcioletnia Alina, która przed kilkoma miesiącami nie mogła nawet siedzieć, mówi: „Mogę już sama usiąść i czołgać się.”
Hamag (12 lat) nauczył się po trzech tygodniach treningu na urządzeniu „Galileo” samodzielnie stać; jego masa kostna wydatnie się zwiększyła.
Poniżej przedstawione cytaty z naukowych prac badawczych urządzenia Galileo jeszcze lepiej pokazują pozytywne strony wibroterapii:
...„WBV wywołuje odruchowy trening nerwów i mięśni, bez dużego wysiłku i w krótkim czasie. Średnie stężenie mleczanów we krwi po treningu wibracyjnym były znacząco niższe niż podczas treningu siłowego na rowerku treningowym.”
Acute Physiological Effects of Exhaustive Whole-Body Vibration Exercise in Man. J. Rittweger, et al, Clinical Physiology 20, 2, 134-142, 2000.
„.... wibracje stymulują reakcje kości i tkanek dzięki naciskowi napiętych mięśni na znajdujące się pod nimi kości.”
Bed Rest Study Started in Berlin. ESA Human Spaceflight, European Space Agency, 4 marca 2003.
...„Szybkie i łatwe ćwiczenia, 3 razy w tygodniu przez 6 tygodni, przy zastosowaniu urządzenia do wibroterapii całego ciała mogą wpływać na poprawę jakości życia, chodzenia, równowagi i zdolność ruchową pacjentów w starszym wieku.” Controlled Whole Body Vibration to Decrease Fall Risk and Improve Health Related Quality of Life in Elderly Patients. O. Buyere, MA. Wuidart, E. Palma, M. Gourlay, O. Ethgen, F. Richy, J-Y., Poster Board #114, Presentation #1271 at the American College of Rheumatology Annual Scientific Meeting in Orlando, FL.
...„Wibracje na przechylającej się platformie wywoływały chwilowy (znaczący przy teście 2 minutowym ) wzrost wysokości skoku o 2,5% netto (P = 0,019), 3,2% wzrost siły rozciągania izometrycznego kończyn dolnych (P=0,020) i 15,7% poprawę równowagi ciała (P=0,049). Podczas innych badań trwających 2 minuty lub 60 minut nie zaobserwowano znaczących pod względem statystycznym różnic między wibracjami i pozorowanymi interwencjami. Zmniejszenie częstotliwości średniej siły na EMG wszystkich mięśni podczas treningu wibracyjnego wskazywało na postępujące zmęczenie mięśni, podczas gdy średni pierwiastek napięcia sygnału EMG w mięśniach łydek zwiększał się. Podczas badania wykazano, że pojedyncza dawka wibroterapii całego ciała wpływa chwilowo na poprawę działania mięśni kończyn dolnych i równowagi ciała u młodych, zdrowych, dorosłych osób.”
Effect of a Vibration Exposure on Muscular Performance and Body Balance. (Wpływ działania wibracji na pracę mięśni i równowagę ciała.) Randomized Cross-Over Study. S. Torvinen, P. Kannus, H. Sievanen, T. Jarvinen, M. Pasanen, S. Kontulainen, T. Jarvinen, P. Oja, I. Vuori, Clin. Physiol. & Func. Im. (2002) 22, str.145-152.
...U 73-letniego mężczyzny, u którego 6 lat temu wykryto zaawansowaną postać postępującego porażenia nadjądrowego (PSP), nietypową formę parkinsonizmu, nastąpiło pogorszenie w ciągu kilku miesięcy, pomimo prób dostosowania odpowiedniego leczenia. Nie był on leczony ambulatoryjnie, jeździł na wózku inwalidzkim i nie potrafił samodzielnie wykonać codziennych czynności życiowych (ADL). Występowała u niego sztywność i spowolnienie ruchowe, poważne trudności w mowie, zgarbiona i niestabilna postawa.
Najbardziej utrudniające życie objawy były oporne na lewodopę. Badania komputerowe prowadzone w czasie trwania leczenia dokumentują zmiany wynikające z jego udziału w naszym programie. Podczas każdotygodniowej godzinnej sesji jego nogi były mechanicznie podnoszone przez 15 minut na urządzeniu do przemieszczania liniowego w celu zwiększenia ruchliwości stawów. Pacjent był kontrolowany podczas ćwiczenia. Po miesięcznej terapii uzyskano widoczna poprawę ekspresji twarzy, mowy i intonacji. Po upływie 7 miesięcy jego kolana były nadal zgięte, a sposób chodzenia drobnymi krokami z przyspieszaniem i niewłaściwa długość kroku dalej sprawiały, że jego chód nie mógł być poddany testom. Po upływie 9 miesięcy mógł skakać, chodzić na bieżni i poruszać się przy pomocy balkonika. Po 11 miesiącach stał bez pomocy, mógł przejść ok.100 m z pomocą i stawiał kroki w sposób pozwalający na przeprowadzenie komputerowego testu sposobu chodzenia. W ciągu kolejnych 7 miesięcy punktacja za chód poprawiła się z początkowych 40 do 80.”
Use of a Therapeutic Ranging/Exercise Program in the Rehabilitation of a Person with Progressive Supranuclear Palsy. (Zastosowanie programu odpowiednio dobranych ćwiczeń terapeutycznych w rehabilitacji osoby z postępującym porażeniem nadjądrowym.) JG Gianutsos, PhD; LC Oakes, BA; N Prufer, BA; V Kramskii, BA; EF Richter III, MD; M. Hutchinson, MD, PhD, Poster Presentation To: The 3rd Mediterranean Congress of Physical Medicine and Rehabilitation, Athens, Greece, 4-7 września, 2000.
Obecnie prowadzone są rozmowy z ośrodkami rehabilitacyjnymi nad wprowadzeniem tej metody również w Polsce.
Artur Traczewski
Więcej informacji : www.vib.pl , www. Galileo2000.de. , www.medfitreha.de
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz