wtorek, 2 sierpnia 2011

Metoda Feldenkraisa w rehabilitacji ortopedycznej, neurologicznej

Bóle pleców, kręgosłupa, stawów, bóle mięśniowe – te dolegliwości często wynikają z nawykowego sposobu poruszania się, często przeciążającego pewne struktury poza możliwości samoregeneracji organizmu. Odkrycie i przełamanie tych nawyków prowadzi do bardziej równomiernego rozłożenia obciążeń i zmniejszenia dolegliwości bólowych.



Złamania i zwichnięcia często prowadzą do mechanizmów kompensacyjnych w innych częściach ciała. Mechanizmy te często trwają dłużej niż czas potrzebny do wyleczenia pierwotnego urazu. Przez wykonywanie lekcji Metody Feldenkraisa odkrywamy i często pozbywamy się tych mechanizmów kompensacyjnych, które raczej hamują niż wspomagają proces powrotu do pełnej sprawności. Likwidujemy w ten sposób wtórne źródło dolegliwości bólowych.
Wady postawy to nie tylko boczne skrzywienia kręgosłupa i płaskostopie. Wymogi życia i pracy w dzisiejszych czasach powodują, że równowaga między strukturą organizmu a siłami na nią działającymi jest zachwiana. Poprzez regularne stosowanie lekcji Metody Feldenkraisa uczymy się jak utrzymać ciało w przestrzeni tak, aby obciążenie przechodziło w jak największym stopniu przez szkielet a nie było utrzymywane przez mięśnie i więzadła. Prowadzi to do odciążania mięśni i znormalizowania ich napięcia a co za tym idzie zmniejszenia odchyleń struktury od optymalnego położenia. Moshe Feldenkrais mawiał, że ta metoda polega na odnalezieniu równowagi między siłą grawitacji a układem nerwowym. Przez wykonywanie lekcji Metody Feldenkraisa tak reorganizujemy układ nerwowy aby w sposób optymalny utrzymywał ciało w polu grawitacyjnym.
Stwardnienie rozsiane to choroba, na którą nie ma jak do tej pory pewnego leku. Osobom z tym schorzeniem Metoda Feldenkraisa oferuje możliwość odkrycia innego, nowego sposobu poruszania się. Takiego, gdzie zmniejsza się zarówno zużycie energii jak i obciążenie struktury organizmu ( oba te elementy są ze sobą nierozerwalnie połączone ). Poruszanie staje się łatwiejsze, lżejsze i przyjemniejsze.
Choroby reumatyczne i zwyrodnieniowe stawów. Wiadomo, że gdy siły przechodzące przez staw nie są skierowane optymalnie ( określa to precyzyjnie budowa anatomiczna stawu i kierunek ruchu ) powoduje to zwiększone obciążenie stawu. Przez regularne wykonywanie lekcji uczymy się jak poruszać się z mniejszym obciążeniem stawów. Może to doprowadzić do spowolnienia, zatrzymania lub nawet do odwrócenia procesu zwyrodnieniowego stawów (zależnie od stadium zaawansowania oraz rodzaju procesu chorobowego).
Stany pooperacyjne. Każda operacja jest dla organizmu pewnego rodzaju szokiem. Oczywiście im operacja rozleglejsza tym zmiany powstałe w jej wyniku są większe. Zwłaszcza operacje obejmujące układ kostno - mięśniowy mogą doprowadzić do kompensacyjnych zmian w strukturze ciała, do przykurczów tkanek, problemów z poruszaniem i dolegliwości bólowych. Czasem zmiany są na tyle rozległe, że organizm sam nie jest w stanie poradzić sobie z przystosowaniem się do nich. Przez wykonywanie lekcji na nowo tworzymy równowagę między strukturą ciała a siłami na nie działającymi.
Zaburzenia emocjonalne. Feldenkrais jako jeden z pierwszych był adwokatem jedności ciała, psychiki i umysłu. Każdemu ruchowi i działaniu w ogóle towarzyszą pewne ( uświadomione lub nie ) stany emocjonalne i umysłowe. Rozbudowanie swojego potencjału i repertuaru ruchowego zwiększa jednocześnie nasz potencjał zachowań na poziomie emocjonalnym czy umysłowym. Dzięki temu nawykowe do tej pory zachowania i reakcje mogą zostać zastąpione nowymi bardziej adekwatnymi do sytuacji.
Wylewy i udary – to schorzenia powstałe w wyniku częściowego uszkodzenia komórek mózgu. W zależności od rozległości i umiejscowienia uszkodzonego obszaru spotykamy się z różnymi ograniczeniami funkcji organizmu. Coraz więcej badań z dziedziny neurofizjologii potwierdza plastyczność układu nerwowego nawet po okresie wzrostu. Tworzenie nowych połączeń między komórkami nerwowymi zwiększa funkcjonalne możliwości. Metoda Feldenkraisa poprzez bodźce ruchowe i czuciowe stymuluje tworzenie nowych połączeń nerwowych co prowadzi do funkcjonalnej poprawy organizmu. Stopień poprawy oczywiście uzależniony jest od rozległości uszkodzenia ale funkcjonalna poprawa do pewnego stopnia jest zawsze możliwa.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz