Jestem kierownikiem N.Z.O.Z Ośrodka Rehabilitacji w Pszczynie ul. Antesa 4, prowadzimy poradnie Wad Postawy oraz poradnię Rehabilitacyjną, specjalizujemy się w leczeniu wad postawy. W naszym ośrodku prowadzimy gimnastykę korekcyjną z zastosowaniem specjalistycznego sprzętu do ćwiczeń. Wykorzystujemy różne metody lecznicze np.: prof. Karskiego,prof. Dobosiewicz, ćwiczenia stacyjne, terapię manualną. Kręgosłup stanowi końcowy element „konstrukcji” człowieka i należy szukać przyczyn zaburzeń tej „konstrukcji” u jej podstawy.
Podstawę kręgosłupa stanowi kość krzyżowa umieszczona w talerzach kości biodrowych.
I właśnie tutaj upatruje się przyczyn powstawania najpierw wad postawy a w konsekwencji poważnych deformacji kręgosłupa.
W obrębie talerzy kości biodrowych i kości krzyżowej dochodzi do przemieszczenia się ich w stosunku do siebie i w konsekwencji do asymetrycznego ustawienia miednicy.
Zaburza się również ruchomość kości krzyżowej w obrębie talerzy kości biodrowych i dochodzi do zablokowania w stawach krzyżowo-biodrowych.
„Konstrukcja” miednicy natomiast podparta jest na kończynach dolnych. Tutaj należy wziąć pod uwagę stawy biodrowe, najczęstsze wady to asymetria w zakresie ruchu pomiędzy stawami (przykurcz zgięciowy, odwiedzeniowy).
Następnie stawy kolanowe, asymetria koślawości i przeprostów pomiędzy lewą a prawą nogą.
Uważamy, iż, należy dokładnie zdiagnozować dysfunkcje w obrębie miednicy, gdyż wpływają one bezpośrednio na powstawanie skrzywień kręgosłupa. Dysfunkcje w obrębie miednicy, stawów krzyżowo-biodrowych, biodrowych mają różną etiologię (np. przykurcze).
Skręcenia talerzy kości biodrowych, zablokowania w stawach krzyżowo-biodrowych, upatruje się już w ułożeniu płodowym dziecka. Teoria ta jednak nie jest do końca potwierdzona.
Dochodzimy w końcu do pierwszego i najważniejszego elementu w całej „konstrukcji” szkieletu człowieka-stóp.
Zgodnie z prawami fizyki i mechaniki, jeśli pierwszy element konstrukcji, czyli fundament będzie posiadał jakąś wadę pociągnie to za sobą cały łańcuch zaburzeń.
Budowa stopy z jej łukami jest bardzo złożona. Przez tysiące lat człowiek poruszał się na boso po miękkim urozmaiconym podłożu. Dzisiejsze twarde podłoża, z którymi spotyka się stopa na codzień, powodują kąbinowane działanie siły na stopę polegające na jej spłaszczeniu i skręcaniu. Naturalne kontury naszej stopy nie są zdolne do dystrybucji ciężaru ciała, tak więc oddziaływanie które powstaje w czasie zetknięcia stopy z podłożem jest transferowane przez kończynę na miednicę i kręgosłup.
Człowiek ma zawsze jedną stronę ciała silniejszą (w większości prawą rękę i nogę). Badanie, na które kładziemy szczególny nacisk to badanie stóp. Składa się one z dwóch etapów:
a) badanie statyczne -oceniamy kształt stóp, wysklepień oraz sposób obciążania stóp,
b) badanie dynamiczne -dziecko staje naprzemiennie na jednej nodze, oceniamy zmianę kształtu stopy pod obciążeniem, stabilność dolnego stawu skokowego, zachowanie kręgosłupa (skrzywienie boczne).
Wykrycie różnicy (niestabilności) funkcji lewej i prawej stopy stanowi najważniejszy problem w diagnostyce wad postawy gdyż różnica ta pociąga za sobą cały łańcuch zaburzeń:
koślawość stóp (większa w jednej nodze-przeważnie w lewej) większa rotacja wewnętrzna podudzia i uda lewego większa koślawość w stawie kolanowym lewym
większy przykurcz zgięciowy w lewym stawie biodrowym niesymetryczne obciążenie stawów biodrowych zablokowany (prawy) staw krzyżowo-biodrowy
asymetryczne ustawienie talerzy kości biodrowych i kości krzyżowej boczne skrzywienie kręgosłupa.
W trakcie badań zdarza się dość często, iż różnica pomiędzy lewą i prawą stopą jest znaczna i łatwa do zdiagnozowania. W większości jednak przypadków różnice tę uwidaczniają się dopiero w badaniu dynamicznym oraz podczas chodu. Już kilku stopniowa asymetria w ustawieniu kości piętowej daje w całym łańcuchu biokinematycznym, olbrzymie przeciążenia w stawach biodrowych i krzyżowo-biodrowch.
My w naszym leczeniu od kilku miesięcy zaczęliśmy stosować wkładki supinacyjne korygujące ustawienie stopy. Wkładki te mają kształt klina (obcas Thomasa), i są w trzech rozmiarach- 3mm, 6mm, 9mm.
Po mobilizacji miednicy i stawów krzyżowo-biodrowych dobieramy dziecku odpowiednie wkładki, w zależności od stwierdzonej asymetrii koślawości stóp np. lewa stopa 9mm, prawa 6mm. Daje to znakomite rezultaty gdyż wyrównując asymetrie koślawości stóp, wyrównujemy obciążenia w prawym i lewym stawie biodrowym a tym samym w znacznym stopniu zapobiegamy ponownemu zablokowaniu stawów krzyżowo-biodrowch.
Zgodnie z teorią prof. Karskiego wszystkie dzieci ze skoliozami stoją przeważnie na prawej (silniejszej) nodze. Dodatkowo przykurcz odwiedzeniowy stabilizuje miednicę i dziecku łatwiej jest stać w tej pozycji. Nasze spostrzeżenia są uzupełnieniem diagnozy, w badaniu dynamiczny dziecko z trudem utrzymuje pozycję i równowagę na słabszej (lewej) nodze, która ustawia się w większej koślawość i rotacji wewnętrznej.
Tym samym w ciągu dnia dziecko coraz więcej staje na silniejszej nodze utrwalając i nasilając asymetrię pomiędzy nimi.
Po zastosowaniu tych wkładek korygują się również przeprosty w stawach kolanowych, co z kolei wpływa korzystnie na sylwetkę w płaszczyźnie strzałkowej.
Poprawia się również chód dziecka, a w szczególności charakterystyczne stawianie jednej nogi w większej rotacji wewnętrznej .
Tego rodzaju wkładki mają najlepsze działanie korekcyjne, są uniwersalne pasują do każdego rozmiaru buta.
Aby leczenie było skuteczne wkładki należy nosić stale od rana do wieczora.
W przeciwieństwie do wkładek pod całą stopę, które biernie podtrzymują wysklepienie stóp na wkładkach Thomasa stopa cały czas utrzymuje prawidłową pozycję w sposób czynny stale ćwicząc.
Prosimy o kontakt i prześlemy Państwu bezpłatnie komplet wkładek w celu sprawdzenia i ewentualnego zastosowania ich w badaniach i leczeniu.
Bardzo proszę o Państwa opinie jako fachowców i ewentualne uwagi co do naszej koncepcji diagnostyczno-leczniczej.
Następnym istotnym elementem w procesie rehabilitacji dzieci z wadami postawy jest problem wyrobienia nawyku prawidłowej postawy.
Wszystkie teorie oraz metody leczenia wad postawy, choć często różnią się między sobą dość istotnie są zgodne co do tego, iż aby uzyskać trwały efekt korekcyjny musi on wejść w nawyk u dziecka.
Aktualnie przyjmuje się, że osiąganie i utrzymywanie określonej pozycji jest takim samym zadaniem ruchowym jak każda inna czynność ruchowa. Wytworzenie i utrwalenie się niezbędnych i odpowiednich engramów koordynacyjnych wymaga wręcz milionów powtórzeń, natomiast jakość wytworzonych nawyków uzależniona jest od świadomego działania i wrodzonych predyspozycji.
Jest prawdopodobnym, że w wyniku zaburzeń funkcji OUN, występuje odchylenie postawy od wzorca uznawanego za prawidłowy. Przyjmowanie i utrzymywanie nieprawidłowej postawy ciała powoduje z kolei odmienny od normalnego rozkład gęstości impulsów posturalnych z receptorów obwodowych. Utrwalenie w OUN wzorca odpowiadającego patologicznemu układowi ciała i powstanie nawyku jest jedynie kwestią czasu i odpowiedniej liczby powtórzeń.
Sytuacje niekorzystne dla postawy np. nieergonomiczne pozycje w szkole, domu, zabawie są dodatkowymi bodźcami wzmacniającymi rozwój nieprawidłowej postawy. Zagrożenie w tym względzie jest tym większe im wcześniejszego okresu posturogenezy dotyczy dana sytuacja ponieważ raz utrwalony nawyk niezwykle trudno ulega przebudowie.
Korekcja wady postawy wymaga ponownego nauczenia się, przyjmowania i utrzymywania prawidłowej postawy, czyli swoistej reedukacji posturalnej. Problem ten jest o tyle trudny do osiągnięcia w praktyce, że skorygowana postawa prawidłowa jest dla chorego dziecka czymś nienaturalnym, sztucznym i męczącym. Doświadczenie uczy, że klasyczne ćwiczenia korekcyjne są przeważnie mało skuteczne jeżeli w programie postępowania nie uwzględni się ćwiczeń kształtujących zdolność do automatycznego utrzymywania skorygowanej postawy, które mają na celu wyhamowanie nieprawidłowego nawyku i wytworzenie w to miejsce prawidłowego odruchu.
W praktyce utrwalanie prawidłowych odruchów posturalnych odbywa się z zastosowaniem:
ćwiczeń fizycznych prostych
ćwiczeń fizycznych w mechanizmie sprzężenia zwrotnego np. ćwiczeń elongacyjnych z czujnikiem dekorekcji (klęcznik rehabilitacyjny)
elementów osobistego zaopatrzenia ortopedycznego korygującego znane przyczyny warunkujące lub nasilające niestabilność kręgosłupa np.skrócenie kończyny lub wadę stóp (koślawość) korygowaną wkładką supinacyjną
W wyrobieniu nawyku prawidłowej postawy najlepiej zdaje egzamin klęcznik rehabilitacyjny do monitorowanych ćwiczeń elongacyjno-antygrawitacyjnych.(z sygnalizatorem dźwiękowym).
Regulacja kąta nachylenia miednicy podczas siedzenia i ćwiczeń pozwala na indywidualne dobrania odpowiedniej pozycji wyjściowej do ćwiczeń.
Dziecko siedząc w domu (np. przed telewizorem) w pozycji skorygowanej wyrabia sobie nawyk prawidłowej postawy.
Wszelkie informacje i kontakt:
mgr reh. Marek Grodzki
e-mail: grodzkimarek@op.pl
www.wiktoria.fr.pl
tel.601-379-991
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz