Leczenie Światłem

Światłoterapia jest jednym z najstarszych działów fizykoterapii, jest częścią historii ludzkości.Już starożytni Grecy i Rzymianie posiadali na tarasach solaria, gdzie zażywali kąpieli słonecznych.



W czasach nowożytnych, w roku 1903 duński lekarz, prof. Niels Ryberg Finsen otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie możliwości leczenia gruźlicy skóry za pomocą skoncentrowanych promieni świetlnych. Podstawy naukowe do stworzenia kolejnego urządzenia do leczenia światłem opisał między innymi Albert Einstein, analizując prawa rządzące promieniowaniem świetlnym.

W 1981 roku w ramach doświadczeń nad promieniowaniem laserowym, grupa naukowców odkryła, że światło spolaryzowane wywiera swoiste działanie biologiczne na poziomie komórkowym i tkankowym.
Kolejnym krokiem w rozwoju fotomedycyny stało się wprowadzenie w ostatnich latach urządzeń emitujących światło spolaryzowane liniowo ale w przeciwieństwie do lasera światło niespójne tzw. promieniowanie PILER (to skrót angielskiej nazwy polarized polychromatic incoherent low energy radiation - co oznacza: spolaryzowane, polichromatyczne, niekoherentne, promieniowanie niskoenergetyczne). Uzyskano dzięki temu promieniowanie równie skuteczne lecz o wiele bezpieczniejsze.

W dzisiejszych czasach promienie lasera wykorzystujemy w wielu zabiegach medycznych. Ich zastosowanie zależy od siły promieniowania.
Najsilniejsze stosujemy np. do cięcia tkanek,
Średnio silne zaczynamy stosować w walce z nowotworami,
Promienie o najsłabszej energii stosujemy do biostymulacji, leczenia bólu i regeneracji komórek i tkanek.

Bez energii świetlnej nasze życie i jego przyszłość byłyby w ogóle niemożliwe
Ponieważ wszelka energia na ziemi pochodzi pierwotnie od słońca promienie słońca są źródłem niezbędnym do rozwoju człowieka, wzrostu roślin i egzystencji wszystkich żywych organizmów.

Światło jest symbolem szczęścia, radości i życia. Zarówno nieprawidłowe odżywianie, jak i brak światła są w jednakowym stopniu szkodliwe dla naszego zdrowia.
Światło jest niezbędne do inicjacji i podtrzymania życia, jego niedobór wywiera negatywny wpływ na każdą dziedzinę ludzkiej egzystencji.

Fundamentem na którym powstała pileroterapia - leczenie światłem spolaryzowanym liniowo jest biostymulacja.
Biostymulacja to pobudzenie procesów biologicznych i fizjologicznych za pomocą bodźca fizykalnego, w tym wypadku fali elektromagnetycznej. Nazwę tę wprowadził węgierski uczony Endre Mester. Aby wytłumaczyć ideę zastosowania światła w medycynie należy zobaczyć jego wpływ na wnętrze komórki.

Światło wspomaga regenerację komórkową i to nie tylko tkanek skóry ale również kości a nawet komórek nerwowych. Wpływa korzystnie na rozwój nowych naczyń krwionośnych (tzw. angiogeneza) i syntezy białka w obrębie komórki.
Tak wielokierunkowy wpływ na komórki człowieka stał się podstawą do wprowadzenia pileroterapii do codziennej praktyki medycznej.

Dzisiejszy poziom wiedzy o światłoterapii pozwala wnioskować, że działając światłem na organizm ludzki można osiągnąć następujące efekty:
-wzmożenie funkcji immunologicznych organizmu w tym również obniżenie procesów autoagresji w chorobach o podłożu autoimmunologicznym
-obniża napięcia mięśni gładkich co prowadzi do regulacji ciśnienia krwi i przejściowego rozkurczu oskrzeli
-indukcję(wzbudzenie) komórek odpowiedzialnych za wydzielanie substancji regulujących pracę organizmu np. keratynocytów i makrofagów
-przyśpieszenie procesów oczyszczania organizmu poprzez poprawę ukrwienia nerek i wątroby oraz homeostazy komórek
-uruchomienie procesów regeneracji tkanek i narządów
-działania przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe.

Światłolecznictwo, a w tym naświetlanie światłem spolaryzowanym są uznanym przez Narodowy Fundusz Zdrowia zabiegiem fizjoterapeutycznym.

Dla potrzeb profesjonalnej rehabilitacji, a szczególnie dla fizykoterapii w warunkach domowych, niezastąpionymi są urządzenia do światłoterapii, a w szczególności zasługujący na uwagę aparat o nazwie Solaris, który emituje światło PILER.

Główne lecznicze efekty fali elektromagnetycznej typu piler to:
-wzrost odporności w stanach osłabienia lub zahamowanie szkodliwej dla organizmu zbyt silnej reakcji odpornościowej mającej miejsce np. w Reumatoidalnym Zapaleniu Stawów
-przyśpieszenie procesów przemiany materii oraz regeneracji tkanek np. w leczeniu oparzeń i odmrożeń
-działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe - proces zapalny jest jednym z podstawowych procesów chorobowych występujących jako przyczyna dolegliwości lub wtórnie jako powikłanie rozwoju choroby
-zwiększenie unaczynienia oraz szybsze formowanie się kostniny w miejscu złamania kości
-poprawę mikrokrążenia i parametrów reologicznych krwi wykorzystane w profilaktyce zawału serca u osób narażonych lub rekonwalescencja po zawale serca.

Obejmuje następujące działy medycyny i ma zastosowanie w:
-medycynie sportowej, alergologii, chirurgii i ortopedii, dermatologii, gastrologii, ginekologii i położnictwie, kardiologii, laryngologii, neurologii i geriatrii, okulistyce, pediatrii, pulmunologii, reumatologii, stomatologii, urologii.